Kierunek: neutralność klimatyczna

Jesteśmy obecnie świadkami nowego, przełomowego etapu rozwoju polskiej energetyki. Sukcesywnie wytwarzanie energii w Polsce w coraz mniejszym stopniu będzie opierało się na węglu, a dominującą rolę będą odgrywać źródła zeroemisyjne. Inwestycje, w tym kluczowym dla gospodarki sektorze, będą w dużej mierze określały kierunki zmian i rozwoju ekonomicznego w najbliższych dekadach. Niskoemisyjna transformacja we wszystkich sektorach gospodarki to szansa na rozwój krajowego przemysłu, wyspecjalizowanych kompetencji kadrowych, nowe miejsca pracy, a także na wygenerowanie wartości dodanej dla krajowej gospodarki.

W Polsce trwa transformacja energetyczna, która jest ogromnym wyzwaniem technicznym i finansowym, ale jednocześnie szansą na zbudowanie silnej i nowoczesnej gospodarki. Musimy jednak pamiętać, iż tylko dobrze zaplanowane i przeprowadzone procesy – przy współpracy wszystkich interesariuszy, w tym władz rządowych i lokalnych, społeczeństwa, biznesu, NGOs – pomogą zbudować nowoczesny zero-emisyjny sektor energii w Polsce.

Cele, które wyznacza nowa strategia energetyczna rządu – Polityka energetyczna Polski do 2040 r., są wyrazem kompromisu na ścieżce dążenia do neutralności klimatycznej, przy zagwarantowaniu odpowiedniego poziomu bezpieczeństwa energetycznego oraz ciągłości i stabilności dostaw energii do odbiorców końcowych. Rozwój OZE i wzrost udziału tych źródeł w końcowym zużyciu energii jest jednym z priorytetowych obszarów PEP2040. W 2040 r. ponad połowę mocy zainstalowanych będą stanowiły źródła zeroemisyjne. Szczególną rolę w tym procesie odegra wdrożenie dwóch nowych, strategicznych technologii wytwarzania energii – morskiej energetyki wiatrowej i energetyki jądrowej, które umożliwią rozwój nowych branż.

Równolegle do wielkoskalowej energetyki rozwijać się będzie energetyka rozproszona i obywatelska – oparta na lokalnym kapitale i umożliwiająca osiągniecie samowystarczalności energetycznej.
W ostatnim czasie kołem zamachowym rozwoju energetyki odnawialnej w Polsce stała się fotowoltaika, która jest najszybciej rozwijającym się sektorem OZE w Polsce. Związane jest to z postępującym spadkiem kosztów i systemem wsparcia. Co istotne - Polska jest jednym z najbardziej perspektywicznych rynków dla PV w UE.

Prognozowane zmiany w miksie energetycznym pociągną za sobą szereg innych inwestycji. Zwiększenie udziału OZE wymusi dynamiczny rozwój infrastruktury sieciowej oraz inteligentnych systemów magazynowania energii. Priorytetem będzie skupienie inwestycji na badaniach, rozwoju
i wdrożeniach w obszarach o największym potencjale innowacyjnym i konkurencyjnym kraju. Duży potencjał leży w możliwości szerokiego wykorzystywania wodoru, który będzie stanowił jedno z kluczowych paliw transformacji energetycznej w Unii Europejskiej i w Polsce w perspektywie długoterminowej. W tym celu niezbędny jest rozwój instalacji elektrolizerów i ogniw paliwowych, sieci dystrybucji, magazynów wodoru oraz infrastruktury tankowania. Poprzez właściwe wsparcie badań i rozwoju, Polska ma szanse wykorzystać potencjał naukowy i doświadczenie eksperckie, bazując na własnych innowacyjnych technologiach.

Transformacja energetyczna to również szansa wzrostu potencjału produkcyjnego Polski i rozwoju zupełnie nowych gałęzi przemysłu. Polska już teraz jest liderem w produkcji ogniw litowo-jonowych, wykorzystywanych do produkcji baterii w pojazdach elektrycznych. Stanowi to solidną podstawę do rozwijania krajowych specjalizacji oraz innowacji.

W celu zmniejszenia presji na klimat i środowisko sektora energii, niezwykle ważne będą również działania mające na celu poprawę efektywności energetycznej. Należy w tym kontekście podkreślić, że spadek energochłonności gospodarki powinien wiązać się priorytetowo z działaniami proefektywnościowymi, a nie z ograniczaniem funkcjonowania branż.